Optreden in Scharwyerveld een feest voor alle partijen.
Scharwyerveld was in alle opzichten een feest. Het begon met de manier waarop wij welkom werden geheten. Zeer gastvrij en in een bijzonder aangename omgeving. Er waren zelfs voorwerpen, zoals een koffiemolen, rozenkrans enz. letterlijk uit de oude doos gehaald. Koffie en vla was er. En het allermooiste wat er was:
Een stil gelijkwaardig samenzijn en samenspel van bewoners en dichters door de ongedwongen, amper opvallende respectvolle ondersteuning van groepsbegeleiding, familie en vrijwilligers.
Alsof poëzie voor hen gemaakt is, net als vaak over muziek wordt gezegd.
De bewoners hebben er geen probleem mee dat ze niet alles begrijpen, zij voelen dat er met hen in vaak wonderlijke taal wordt gecommuniceerd. Het wordt voor hen opgevoerd, zij voelen zich gezien en gehoord. Zij worden erdoor opgetild en teruggebracht naar hun eigen herinneringen. De soms gedragen taal deed een mevrouw opmerken dat haar man ook voorganger in de kerk was geweest. Later vertelde ze in de groep hoe ze tot geloven was geraakt, heel emotioneel. En ze zong een lied, net als een andere mevrouw die heel zacht en schuchter bijna fluisterend zong, maar het maakte evenveel los bij ons als de gedichten bij de bewoners. Een mijnheer speelde op zijn grote mondharmonica Sarie Marais, uit volle borst deed iedereen mee met lange vrolijke uithalen. Hij had ook een klein formaat mondharmonica en daarop kwam weer Sarie Marais, en wij opgetogen over deze geslaagde middag zongen opgelucht luidkeels mee.
30 april 2017
Emma Crebolder, namens Annelie David, Kreek Daey Ouwens, Theo Rikken en Carina van der Walt.
