Grootmoeders een poëzievoorstelling

De makers – zelf grootouders – van deze voorstelling willen de onderbelichte rol van grootmoeders onder de aandacht brengen en gaan daarbij te rade bij hun eigen grootmoeders. Zij zijn het houvast in tijden van grote onzekerheid en ingrijpende veranderingen. Zij zijn de toeverlaat voor hun kinderen, maar vooral voor hun kleinkinderen. Zij verzekeren rust, kalmte, betrouwbaarheid, stabiliteit en geborgenheid die zo waardevol geacht worden voor het groot worden en het welzijn van de mens.

In hun tijd waren er oorlogen en rampen zoals er ook op dit moment rampen en oorlogen zijn. Vele families waren toen net als nu op de vlucht. Ondanks alles hebben deze vrouwen zich en hun families overeind weten te houden. Zij zijn het dak van het huis dat wij familie noemen. Door hun inleving in de wereld van hun kleinkinderen kunnen deze zich wijsheid, ervaring en intuïtie eigen maken. Bittere noodzaak – vinden wij – in een wereld waarin opnieuw onderdrukking, ongelijkheid en geweld hand in hand gaan.

De activiteit is vooral interessant voor personen tussen de 40 – 100 jaar. Omdat in deze voorstelling ook vluchtelingen het verhaal over hun grootmoeders komen vertellen, is het een voorstelling die ook voor deze groep geschikt is.